De boeken van Jozef Rulof gaan diep in op het wezen van Adolf Hitler.

Ze verklaren hoe hij aan de macht kon komen en hoe de meesters van het licht ervoor zorgden dat hij de Tweede Wereldoorlog verloor.

Hitler werd gedreven door haat en machtswellust.

Hij haatte wat men zijn volk had aangedaan door het Verdrag van Versailles, dat op het einde van de Eerste Wereldoorlog een zwaar juk oplegde aan Duitsland.

Hij wilde die last afwerpen en zijn land weer een grote rol in het wereldgebeuren geven.

Hij beschouwde het als zijn taak om het Duitse volk te leiden naar die grote rol.

Hij kwam aan de macht door het bespelen van de gevoelens van het volk, die overeenkwamen met zijn eigen innerlijk.

De meesters stelden vast dat vijfentwintig procent van het Duitse volk na de Eerste Wereldoorlog dezelfde gevoelsafstemming had als Hitler.

Ze noemen dat de dierlijke gevoelsgraad, omdat in deze sfeer de sterkste zijn wil oplegt aan de zwakkere.

De sfeer in het hiernamaals die daarmee overeenkomt en door deze gevoelens wordt opgebouwd, noemen ze het ‘land van haat en hartstocht en geweld’.

Samen met deze groep mensen kreeg Hitler vat op de beïnvloedbare massa, die toen veertig procent van het Duitse volk bedroeg.

Hitler beloofde deze massa een eigen auto en huis, een reis om de wereld, eretekens en grenzeloze roem als ze hem tot kanselier kozen.

Met de blik gericht op die fraaie beloften, lieten ze Hitler aan de macht komen en staken ijverig hun hand op wanneer hij over het grote Duitse rijk sprak.

Toen hij over oorlog begon, begreep de overige vijfendertig procent van het Duitse volk dat hij zeer gevaarlijk was.

Deze groep vertegenwoordigde het hogere gevoel, de wil om in vrede met iedereen te leven.

Maar hun aantal was niet groot genoeg om de macht van Hitler tegen te houden.

Tijdens het leven van Hitler waren er mensen op aarde die zich afvroegen of hij een genie was, omdat hij zoveel voor elkaar kreeg.

Veel mensen van zijn eigen volk aanvaardden hem als een godheid, die Duitsland uit het puin van de Eerste Wereldoorlog deed verrijzen.

Maar ook bijvoorbeeld in Nederland waren er mensen die in zijn grootsheid geloofden, zoals in het artikel ‘NSB en nationaalsocialisme’ wordt toegelicht.

Tot deze mensen zeggen de meesters in het boek ‘De Volkeren der Aarde door Gene Zijde bezien’ dat Hitler geen genie is, alleen al omdat hij zijn eigen ondergang niet kon voorzien.

Of je zou over ‘genieën in het kwaad’ moeten spreken, die het leven op aarde naar de afgrond voeren.

Die dictators offeren het bloed van miljoenen mensen op zonder aan het leed van deze mensen te denken.

Het zijn menselijke hyena’s, die uit pure machtswellust miljoenen mensen leegzuigen.

Als vampiers drinken ze het vergoten bloed om hun eigen begeerten te bevredigen.

En ze verhullen hun ware aard in schijnheiligheid.

Zo liefkoosde Hitler bijvoorbeeld kinderen, om met zijn satanische vernuft het Duitse volk iedere kritiek te ontnemen.

In de boeken van Jozef Rulof is het oordeel over Hitler overduidelijk:

Hitler daalde door zijn handelingen af tot de voordierlijke gevoelsgraad.

Hiermee duiden de meesters aan dat hij lager kwam dan het dier dat kan doden uit honger.

Hitler liet miljoenen mensen martelen en vernietigen uit machtswellust, wat in gevoel veel lager is dan welk dier dan ook.

Daarom noemde Jozef Rulof hem dan ook een satan:

In het artikel ‘genocide’ is een lang citaat opgenomen, dat beschrijft hoe Hitler zo laag heeft kunnen zinken.

Toen hij als dictator begon, werd hij verteerd door haat en machtsdrang.

Dit was zijn eigen gevoelsafstemming, de dierlijke gevoelsgraad.

Maar door het begaan van de gruweldaden tijdens zijn bewind zakte hij steeds dieper, totdat hij volledig oploste in het kwaad dat hij zelf opgeroepen had.

Zo zonk hij terug tot de voordierlijke gevoelsgraad, de laagste en meest duistere graad tot waar een mens kan dalen.

Om te begrijpen hoe de machtswellust in het gevoelsleven van Hitler werd opgebouwd, volgden de meesters zijn vorige levens.

Ze zagen dat hij Caiphas was geweest, de hogepriester die Christus liet kruisigen.

Tweeduizend jaar geleden was hij reeds leider van een volk, en ook toen deed hij er al alles aan om zijn macht te behouden.

Omdat Christus in zijn ogen die macht bedreigde, moest de Messias vernietigd worden.

Zijn persoonlijke haat naar het Joodse volk heeft hij later opgebouwd, in de levens die hij tussen het leven van Caiphas en dat van Hitler beleefde.

Dit wordt beschreven in het artikel ‘Caiphas’.

Toen hij reïncarneerde als Hitler, was het leven als Caiphas zijn sterkste stuwing om zijn macht te herkrijgen en uit te breiden.

Maar door die macht kreeg zijn haat naar het Joodse volk vrij baan en konden de gruwelijke handelingen een enorme omvang aannemen.

Die vreselijke wreedheden trokken de laagste demonen uit de duistere sferen aan, die het gevoelsleven van Hitler zo nog sterker konden beïnvloeden.

Hiervan kon hij zich uiteindelijk niet meer vrijmaken, want de weinige normale of hogere gevoelens die hij ooit had gehad, losten op in het verschrikkelijke voordierlijke geweld dat hij liet toepassen op het Joodse volk en vele anderen.

Reeds ten tijde van Christus vertegenwoordigde Caiphas het afbrekende gevoelsleven dat de universele liefde van Christus wilde tegenhouden en vernietigen om de eigen macht te behouden.

Ook in de laatste wereldoorlog heeft Caiphas als Adolf Hitler het demonische vertegenwoordigd, het afbrekende gevoelsleven dat de wereld aan zijn eigen macht wilde onderwerpen.

De meesters konden door inwerking bepaalde gevoelens van Hitler versterken, maar ze konden van hem niet ineens een weldenkend mens maken, net zomin als bij Napoleon, zoals toegelicht wordt in het artikel ‘evolutie van de mensheid’.

Door het versterken van bepaalde gevoelens konden de meesters er echter wel voor zorgen dat hij de Tweede Wereldoorlog zou verliezen.

Toen Hitler Denemarken, Noorwegen, Nederland, België en Frankrijk had vermorzeld, had hij meteen Engeland kunnen aanvallen en vernietigen.

Hij had immers zijn V2 bommen al twee jaar klaar voordat die ingezet werden.

Maar hij aarzelde om direct door te stoten.

De meesters versterkten zijn gevoel dat het wachten hem de zekerheid van de uiteindelijke overwinning zou geven.

Hij wist niet dat deze wachttijd hem van de wal in de sloot voerde.

Door deze rustperiode hebben Engeland en Amerika zich kunnen bewapenen om een tegenkracht op te bouwen.

Daarnaast versterkten de meesters het gevoel van Hitler dat Rusland gevaarlijk was.

De meesters wisten dat de strijd tussen beide grootmachten nodig was om het Duitse leger uit te putten.

Zij wisten ook dat Rusland hierop voorbereid was, want zij hadden zelf het gevoel bij de Russische leiders versterkt dat ze zich moesten wapenen tegen een mogelijke aanval.

De meesters overzagen dit proces omdat ze de gevoelsgraad van de volkeren kenden.

Ze kenden het overwicht van de dierlijke gevoelsgraad in Duitsland en Rusland, die de wereld nog wilden onderwerpen aan hun eigen heerschappij.

Wanneer beide heersers hun krachten zouden bundelen, zouden zij de wereld langdurig kunnen overheersen.

Om dit niet te laten gebeuren, versterkten de meesters op de kritieke momenten van de oorlogsvoering bepaalde gevoelens bij de leiders van alle betrokken partijen.

Churchill, Chamberlain, Roosevelt, Hitler, Stalin en de andere leiders werden voor de belangrijkste beslissingen die de afloop van deze wereldoorlog zouden bepalen, beïnvloed door de meesters.

De meesters hebben er zo voor gezorgd dat Duitsland én Rusland hun krachten verbruikten zonder dat ze de wereld in handen kregen.

Wanneer deze twee landen in 1941 niet tegen elkaar waren gaan vechten maar integendeel de veroverde wereld onder hun tweeën hadden verdeeld, dan hadden ze op het hoogtepunt van hun macht zich toch op elkaar geworpen om uit te maken wie de uiteindelijke wereldheerser was.

De een verdroeg de ander niet, met als gevolg, dat ze op termijn toch elkanders vernietiging beoogden.

Deze strijd moest in de Tweede Wereldoorlog uitgevochten worden, zodat daarna een stabiele tijd van vrede kon aanbreken, zonder nog het gevaar van een wereldoorlog die de hele wereld in ellende zou storten.

Zonder deze bewuste leiding van de meesters zou het leed voor de mensheid veel groter geworden zijn, en onnoemelijk veel langer geduurd hebben.

De artikelen ‘de Eeuw van Christus’, ‘ultiem genezingsinstrument’, ‘directe-stemapparaat’ en ‘lichtende toekomst’ belichten de tijd die aangebroken is na de Tweede Wereldoorlog.

Dit is een nieuw tijdperk omdat er geen nieuwe wereldoorlog meer zal ontstaan die de materiële en geestelijke opbouw van de mensheid kan tenietdoen.

Die opbouw zal slechts geleidelijk plaatsvinden, want de mensheid heeft door de laatste wereldoorlog nog maar pas het bewustzijn verworven hoe het niet moet.

Het artikel ‘Evolutie van de mensheid’ bespreekt de invloed van oorlogen op het tot stand komen van dit bewustzijn.

In de totale mensheid als persoonlijkheid hebben de opbouwende krachten nu definitief de overhand, maar er worden nog wel kleinere oorlogen uitgevochten, omdat nog niet alle mensen dit bewustzijn hebben verworven.

Zodra de meeste mensen ingesteld staan om elkander universeel lief te hebben zoals Christus dat bedoelde, zullen ook de kleinere oorlogen tot het verleden behoren.

De grootste massa’s hebben nu dat bewustzijn bereikt, en daarin heeft ook Hitler zijn rol gespeeld.

Had hij die niet gespeeld, dan was er eerst nog tientallen jaren vrede geweest, maar daarna was de opstand van het Duitse volk toch gekomen, omdat de meerderheid daar dit bewustzijn nog moest verkrijgen.

Nadat zij dit bewustzijn had verworven, is het Duitse volk juist een opbouwende rol in het wereldgebeuren gaan vervullen.

De Tweede Wereldoorlog heeft ontzettend veel leed gebracht, maar tegelijkertijd nog onnoemelijk meer leed voorkomen, doordat het bewustzijn van de mensheid hierdoor verhoogd is.

Daartoe hebben de meesters bepaalde gevoelens van de wereldleiders versterkt.

Zij wisten dat het lijden noodzakelijk was voor het verkrijgen van dit bewustzijn, niet alleen door de mensheid als geheel, maar ook voor vele individuele zielen.

Voor vele zielen betekenden de gebeurtenissen evolutie, zelfs al verloren ze op dat moment hun lichaam.

Zoals het artikel ‘verklaring op zielsniveau’ toelicht, bekijken de meesters zelf de gebeurtenissen anders dan de meeste mensen op aarde.

De meesters weten dat er veel bloed is gevloeid, maar er is niet één ziel gesneuveld.

Wat de betrokken zielen ervan geleerd hebben, kunnen ze inzetten in hun volgende reïncarnatie of in hun verdere leven in het hiernamaals.

Op wereldniveau is het bewustzijn door de laatste wereldoorlog zo ver verhoogd, dat de meesters nu technische instrumenten op aarde kunnen brengen, die het lichamelijke lijden van alle mensen zullen wegnemen.

Het ultieme genezingsinstrument zal alle ziekten uitbannen, en alle lichamen op aarde gezond maken.

Het directe-stemapparaat zal de mensheid de definitieve zekerheid geven dat de ziel alle ellende overleeft en dat alle zielen uiteindelijk naar de sferen van licht zullen overgaan.

De techniek die ten grondslag ligt aan deze instrumenten kan pas nu op aarde gebracht worden, omdat die niet meer voor oorlogsdoeleinden gebruikt zal worden.

Het artikel ‘karma’ licht toe wat de gevolgen van een moord zijn.

Wanneer men het lichaam van een ziel vernietigt, wordt de harmonie van de eigen ziel met al het leven verstoord.

Die harmonie wordt pas herwonnen, wanneer men aan een ziel een lichaam teruggeeft, zodat die ziel de afgebroken evolutie kan voortzetten.

Hitler is verantwoordelijk voor het vernietigen van miljoenen lichamen.

Hij zal dus miljoenen zielen een nieuw lichaam moeten geven, voordat zijn ziel weer in harmonie is met al het leven.

Het artikel ‘Joodse volk’ licht toe dat hij hierdoor tot het einde van de aarde zal moeten reïncarneren, hij zal moeten blijven tot het laatst!

Voordat hij zijn eerste reïncarnatie kan beleven, moet hij tienduizenden jaren wachten.

Zo ver heeft hij zich van de natuurlijke geboorte verwijderd door zijn voordierlijke handelen op aarde.

Zijn gedachten zijn in uiterste mate moordend, in die toestand kan hij geen bevruchte eicel bezielen, hij drukt dit tere weefsel dood als hij ermee in verbinding komt.

Wanneer hij dan uiteindelijk voldoende rust heeft bereikt om geboren te kunnen worden, zal zijn bewuste lijden pas een aanvang nemen.

Door zijn verleden zal hij het gevoel hebben dat hij voor iets groots is weggelegd, maar hij zal in elk leven de laagste taak op aarde moeten verrichten die er in die tijd nog nodig is.

Hiertegen zal hij in opstand komen.

De meesters zullen hem dan via het directe-stemapparaat zijn vorige levens duidelijk maken, en hem laten zien wat hem wacht.

Hij zal als moeder miljoenen malen moeten baren.

Wanneer hij de omvang van zijn toekomst beseft, zal hij telkens weer bezwijken.

Dat baren is hem vreemd, want zijn overheersende gevoelsleven zit hem nog in de weg.

Toch moet hij zijn lagere ik overwinnen en voortaan het leven dienen in plaats van het te vernietigen.

Hij kan immers niet aan de corrigerende werking van zijn eigen ziel ontsnappen en net als alle anderen zal hij moeten komen tot de universele liefde om naar de lichtsferen te kunnen overgaan.