De missie van de ‘Universiteit van Christus’ is het lijden op aarde weg te nemen en de mensheid geluk, vrede en geestelijke bewustwording te brengen.

Het geluk zal pas volkomen zijn, als al het lichamelijke lijden tot het verleden behoort, en als alle zielen op aarde weer een gezond en krachtig functionerend lichaam kunnen beleven.

Daarom hebben de meesters van deze universiteit onder leiding van Christus een plan uitgewerkt om alle ziekten definitief uit de wereld te helpen.

Met de uitvoering van dat plan zijn ze al eeuwen bezig, en in de Eeuw van Christus zal het uiteindelijk gerealiseerd worden.

Om het lijden op te lossen, zijn de meesters al duizenden eeuwen bezig met het bestuderen van de ziekten van het menselijke lichaam.

Om de essentie van een ziekte te begrijpen, gingen ze op zoek naar de oorsprong, naar het moment in de menselijke evolutie waarop de ziekte ontstaan is.

Het artikel ‘stoffelijke levensgraden’ belicht de eigenlijke oorzaak waardoor er ziekten konden ontstaan.

Dat zijn niet de zogenaamde ziekteverwekkers zoals bacteriën en virussen.

De meesters keken veel dieper, en onderzochten waarom deze micro-organismen de kans hadden gekregen om het verdedigingssysteem van het menselijke lichaam te overwinnen.

De meesters zagen dat de oorzaak daarvan lag in de verzwakking van de oerkracht van het lichaam.

Die verzwakking was tot stand gekomen door de vermenging van de oorspronkelijk gescheiden lichamelijke levensgraden.

Dat proces begon al heel lang geleden.

En nu we miljoenen vermengingen verder zijn, is elk lichaam op aarde verzwakt.

Om die verzwakking te kunnen verhelpen, gingen de meesters eerst bestuderen hoe de werking van het stoffelijke lichaam in elkaar zit.

Ze zagen dat het lichaam constant gevoed wordt door de levensaura van de ziel.

Wanneer die levensaura verbruikt is, stopt het lichaam met functioneren en begint het proces dat de mens ‘sterven’ noemt.

Zolang de levensaura niet op is, blijft de ziel het lichaam voeden en in gevoel hiermee verbonden.

Dit zorgt voor de verschijnselen die besproken zijn in de artikelen ‘sterven als overgaan’, ‘crematie of begraven’, ‘balseming’, ‘orgaandonatie en transplantatie’ en ‘euthanasie en zelfmoord’.

De meesters gingen begrijpen dat de oplossing voor de ziekten kon liggen in de levensaura die het lichaam voedt.

Ze hadden immers al gezien dat een zieke kan genezen door de liefdevolle aura van een medemens, zoals de eigen moeder of een hoogstaande magnetiseur.

Maar die geneeswijze kan niet toegepast worden op wereldschaal, want zoveel liefde is er in de wereld nog niet aanwezig.

Daarom gingen de meesters op verschillende wijzen te werk, overal waar ze konden gingen ze mensen inspireren om ziekten te bestrijden.

Ze inspireerden de eerste medicijnmannen, en brachten kennis van het gebruik van kruiden om lichamelijke processen te ondersteunen.

De medici werden geïnspireerd om de medische wetenschap uit te bouwen.

Er werd techniek op aarde gebracht om hiermee medische middelen te kunnen maken.

En de mens die hiervoor te bereiken was, kreeg gevoel voor natuurlijke geneesmethodes, zoals de priesters in het Oude Egypte.

Maar bij al deze verschillende geneesmethodes die de meesters op aarde brachten, wisten ze dat die geen blijvende oplossing konden geven.

Het was slechts een zo goed mogelijke hulp voor de lijdende mensheid in die tijden.

Ondertussen gingen de meesters verder met hun uitgebreide studie van alle ziekten op aarde.

Ze namen een deel van de aura van een ziek lichaam en namen dat mee naar de lichtsferen om het daar langdurig en uitgebreid te kunnen bestuderen.

Ze zorgden dat die aura niet oploste, zodat ze de ziekte langer konden bestuderen dan de verschijningsvorm ervan tijdens een aards leven.

In de sferen werd met hulp van de hoogste meesters een instrument ontworpen om deze aura’s te bestuderen.

Wanneer een ziekte-aura met dat instrument werd verbonden, kon men de oorsprong en evolutie van die ziekte volgen.

Daartoe werden alle evolutiefasen van het menselijke lichaam en de ziel op een tijdschaal gezet, zodat in de kosmische evolutie bekeken kon worden hoe de ziekte zich ontwikkeld had en het lichaam kon aantasten.

Het instrument kon al de ontwikkelingsfasen ook visueel en astraal verdichten, zodat elke stap uitvoerig onderzocht kon worden.

Die verdichting vond plaats door de ijle energie van de Albron, het protoplasma, tot aan die bepaalde ontwikkelingsfase te verdichten.

Dat proces was mogelijk, omdat het leven in de kosmos ook deze weg had afgelegd om die ontwikkelingsfase te bereiken.

Het instrument kon dit alleen sneller uitvoeren, en op een technische wijze.

De volgende stap was dit instrument op aarde te brengen.

Daarom inspireerden de meesters aardse wetenschappers om technische middelen te ontwikkelen die de weg naar het instrument baanden.

Zo moest er eerst elektriciteit op aarde gebracht worden, zodat het instrument hiervan gebruik kon maken.

Later brachten ze het röntgenapparaat op aarde, dat straks onderdeel wordt van het ultieme genezingsinstrument.

Maar de meesters konden niet verder dan de gevoelsgraad van de mensheid op aarde dat toeliet.

Ze moesten altijd rekening houden met de oorlogsgezindheid van de dierlijke gevoelsgraad, die hun technische middelen zou kunnen gebruiken voor oorlogsvoering.

Elke stap werd berekend, en zelfs het misbruik werd daarbij ingecalculeerd.

Zo brachten ze de atoomenergie op aarde, als onderdeel van de technische ontwikkeling die nodig was voor het ultieme genezingsinstrument.

De meesters wisten dat de oorlogszuchtige mens deze stap zou gebruiken voor zijn oorlogsvoering, maar ze voorzagen dat het ellendige gevolg van de eerste atoombommen de mensheid voldoende besef ging geven dat een verder gebruik ervan een groot gevaar voor de gehele wereld was.

Toch moesten de meesters wachten totdat de mensheid de laatste wereldoorlog zou uitvechten, en hierdoor tot besef zou komen dat er zich op wereldvlak een samenwerking moest gaan ontwikkelen om een dergelijk vreselijk lijden voortaan te voorkomen.

Daarom konden de meesters pas na de Tweede Wereldoorlog in de Eeuw van Christus beginnen om de definitieve stappen te zetten op weg naar het ultieme genezingsinstrument op aarde.

Nu is het een kwestie van enkele eeuwen en het nodige geld om al het benodigde te ontwikkelen.

Wanneer het geld niet meer voor oorlogsdoeleinden maar voor vrede, samenwerking, wetenschap en techniek gebruikt wordt, kan het sneller gaan.

Zoals met alle grote uitvindingen zullen de verdere stappen op weg naar en de uiteindelijke realisatie van het ultieme genezingsinstrument tot stand gebracht worden door inspiratie én wedergeboorte van de zielen die aan de Universiteit van Christus verbonden zijn.

De meesters werken zo snel als de mensheid dat toelaat.

Op aarde zal het instrument enigszins werken zoals de diathermie, waarbij er stroom door het menselijke lichaam geleid wordt.

Maar het apparaat zal een veel ijlere stroom genereren.

Wanneer een menselijk lichaam met het genezingsinstrument verbonden wordt, zal er een energie doorheen geleid worden die afstemming heeft op de tweede lichtsfeer.

Het protoplasma van de Albron wordt dan op een technische wijze verdicht tot een aura die hoger en ijler is dan de levensaura van de mens op aarde.

Hierdoor worden de zieke organen gevoed met een zuiverende kracht die de weefsels terugvoert naar de harmonische werking zoals dat weefsel in de oertijd functioneerde.

Zoals Christus genas door zijn helende levensaura aan de zieke te geven, zal het instrument alle zieken kunnen genezen omdat het protoplasma van de Albron onuitputtelijk is.

Reeds vanaf de kindertijd zal het instrument het lichaam op kracht brengen.

Generaties lang zullen alle lichamen op deze wijze gezuiverd worden.

Totdat ze opnieuw beschikken over hun natuurlijke weerstand en nooit meer ziek worden.

Dit wordt het opperste geschenk van Christus aan de mensheid, naast het directe-stemapparaat dat voor de geestelijke bewustwording zal zorgen.

In de Eeuw van Christus zal de mensheid hierdoor lichamelijk én geestelijk kunnen groeien naar eeuwig geluk en universele liefde.