In het artikel ‘verklaring op zielsniveau’ worden twee verklaringsniveaus in de boeken van Jozef Rulof onderscheiden: het aardse denken en het zielsniveau.

De passages die op het aardse denken gericht zijn, bevatten woorden die aansloten op denkbeelden van de lezers in de tijd dat deze boeken geschreven werden, van 1933 tot 1952.

Zo zijn bijvoorbeeld passages over het Joodse volk opgenomen, omdat de lezers in die termen dachten.

De schrijvers van deze boeken, de meesters, hebben vanaf dit aardse denken een weg gebouwd door 27 boeken heen om te komen tot de verwoording van wat zij voor zichzelf als waarheid vastgesteld hebben, en dat is het wat ze uiteindelijk aan de wereld wilden doorgeven als een nieuwe zienswijze.

Hun eigen waarheid hebben ze alleen beschreven in het zielsniveau, dat zij meestal ‘de kosmologie’ genoemd hebben.

Op zielsniveau spreken ze niet meer over het Joodse volk of over andere volkeren, omdat op hun eigen verklaringsniveau het concept ‘volk’ niet bestaat, de ziel behoort namelijk niet tot een bepaald volk.

Elke menselijke ziel beleeft miljoenen reïncarnaties, wat toegelicht wordt in 30 artikelen over onze kosmische ziel.

Iedere ziel leeft hierdoor bij alle groepen mensen die wij verschillende namen hebben gegeven van volkeren en landen.

Maar op geen enkel moment behoort een ziel tot een volk, zelfs niet in het leven waarin de mens zichzelf als lid van een volk beschouwt.

Wanneer we het wezen van onze ziel gaan voelen, beseffen we dat het eeuwige leven in ons veel ruimer is dan wat men onder volkeren verstaat.

Dit betekent dat alles wat er in de boeken over Joden en andere volkeren geschreven is, niet de eigen waarheid van de schrijvers weergeeft, maar gericht is op het denken van de lezers uit die tijd.

De meesters hebben zich namelijk eerst gericht naar de concrete vragen waarmee hun lezers rondliepen.

Zo werd bijvoorbeeld in het boek ‘De Volkeren der Aarde door Gene Zijde bezien’ ingegaan op de prangende vraag van vele lezers waarom juist de Joden zoveel te lijden kregen.

Dit boek is geschreven tijdens de Tweede Wereldoorlog, te midden van de gruwelijkheden die door Hitler en zijn soldaten werden begaan.

Om een begin van een antwoord op deze vraag te geven, wezen de meesters eerst op het verleden van alle zielen die in de oorlog als mens hebben geleden.

De artikelen ‘karma’ en ‘oorzaak en gevolg’ verklaren hoe de levensomstandigheden die ons toevallen meestal te maken hebben met onze eigen handelingen in onze vorige levens.

Dit geldt niet voor een bepaald volk, maar wel voor individuele zielen die op een bepaald moment gereïncarneerd zijn.

Karma kan niet ontstaan omdat men ‘toevallig’ geboren wordt bij een zogenaamd volk.

Karma is individueel.

De ziel die voor karma naar de aarde terugkeert is stuwend om licht te brengen omwille van het eigen handelen in een vorig leven waarin die ziel zelf een voortijdig levenseinde van een andere ziel heeft veroorzaakt.

Men kan geen karma ‘erven’ van zijn ouders of van het volk waartoe de mens gerekend wordt.

Als er in de boeken gesproken wordt over het zogenaamde karma van het Joodse volk, is dat geen verklaring op zielsniveau, aangezien de meesters zelf niet in termen van volkeren denken.

Ze hebben in het boek ‘De Volkeren der Aarde’ deze vragen van de lezers niet geestelijk of ruimtelijk ontleed, dus niet op zielsniveau.

Ze hebben alleen een menselijke geschiedenis beschreven, om voor het aardse denken Hitler en de Tweede Wereldoorlog te verklaren:

Als de ziel voor karma reïncarneert, dan is zij werkzaam om zichzelf weer in harmonie met het leven te brengen.

Dit heeft niets te maken met de zogenaamde groep waartoe zij volgens het menselijke denken zou behoren.

Er zijn geen Nederlandse zielen, Joodse zielen, Chinese zielen, of Amerikaanse zielen.

Op zielsniveau bestaat er geen volk, wat in het volgende citaat verwoord wordt als ‘God kent geen volk’:

Al die namen van volkeren en landen zijn door de mens bedacht.

Als ziel zijn wij echter direct afgestemd op de Albron:

Wanneer de meesters op zielsniveau vanuit de ‘Universiteit van Christus’ spreken, lossen alle volkeren op:

In het aardse denken kunnen bepaalde volkeren verantwoordelijk gehouden worden voor de kruisiging van Jezus Christus, zoals het Joodse volk en de Romeinen.

Wanneer de meesters op zielsniveau verklaren wie Christus vermoord hebben, dan verwijzen zij niet naar een volk, maar naar iedereen die de waarheid en de universele liefde van Christus niet wil:

Op een contactavond legt meester Zelanus uit hoe het gewelddadige gevoel in de mensheid geleid heeft tot de kruisiging van Christus.

Iedereen die het afbrekende en vernietigende gevoel naar anderen voeding geeft en daar naar handelt, zaait deze energie uit.

En wanneer veel mensen hiertoe overgaan, groeit dit tot een massagevoel waardoor vroeg of laat andere mensen vernietigd zullen worden:

De Tweede Wereldoorlog heeft een enorme ellende gebracht voor vele mensen.

Geestelijk gezien is de oorlog het gevolg van de vernietigende gedachten en handelingen die door vele zielen in vele levens zijn opgebouwd.

Daarom zijn niet alleen de oorlogsvoerders, zoals Hitler, verantwoordelijk voor deze uitbarsting van geweld.

Rondom Hitler trok heel veel vernietigende energie samen.

In het volgende citaat legt meester Zelanus uit dat Hitler hierdoor toch niet bezweek, omdat veel ellende in de oorlog te maken had met alle zielen die in hun vorige levens meewerkten aan afbraak en haat.

Die ellende had dan niet met Hitler als persoon te maken.

Echter, Hitler is wel degelijk persoonlijk verantwoordelijk voor veel ellende tijdens de Tweede Wereldoorlog die door hem ontketend is.

Hij heeft immers veel leed veroorzaakt dat niet toe te schrijven is aan de vorige levens van de betrokken zielen.

Zo is hij persoonlijk verantwoordelijk voor de marteling en vernietiging van velen die menselijk gesproken tot het Joodse volk gerekend werden, zonder dat dit tot het oorzaak en gevolg of het karma van de betrokken zielen behoorde.

Dit komt omdat hij in zijn eigen vorige levens een persoonlijke haat tegen het Joodse volk gevormd had, en die haat kreeg de overhand in zijn leven als Hitler:

In de artikelen ‘Caiphas’ en ‘Hitler’ wordt beschreven hoe hij in zijn vorige levens tot deze persoonlijke haat gekomen is.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ging die haat zijn persoonlijkheid domineren, wat ontaardde in een genocide.

Elke ellende die hij zo gebracht heeft aan vele mensen buiten hun eigen oorzaak en gevolg om, valt op hem terug in de zin dat hij in zijn volgende levens voor de taak staat om dat leed bij de betrokken zielen om te zetten in geluk.

Gezien de enorme ellende die hij gebracht heeft, zal hij hiermee langer bezig zijn dan elke andere ziel op aarde.

Dit wil zeggen dat hij pas als laatste ziel deze aarde zal verlaten, nadat er niemand meer op aarde rondloopt die nog door deze ellende belast is.

Ooit zullen de meesters hem kunnen tonen wat hem wacht.

Dan pas gaat hij de zwaarte van het door hem geschapen karma aanvoelen:

Alleen het zielsniveau bevat de eigenlijke boodschap van de meesters, en de uiteindelijke kennis die ze aan de wereld wilden doorgeven.

Die kennis gaat niet over Joden, Nederlanders of Chinezen, maar over de boodschap van Christus.

De meesters vestigden de ‘Universiteit van Christus’ op aarde om geestelijk-wetenschappelijke uitleg bij de boodschap van Christus te geven.

Die uitleg maakt duidelijk waarom er in het ‘heb elkander lief’ geen onderscheid naar volk of nationaliteit of godsdienst kan zitten, want die aardse benamingen vertegenwoordigen geen wezenlijk kenmerk van onze ziel.

Op zielsniveau richt de universele liefde zich niet naar Nederlanders of Joden, naar mensen of volkeren, maar naar het leven.

Wanneer we dat leven liefhebben en dienen waar we kunnen, dan laten we de Christus in onszelf groeien en worden we ons bewust van de kosmische kracht die we in wezen zijn.