De Eeuw van Christus
De Eeuw van Christus is de tijdsperiode waarin de mensheid naar een hoger bewustzijn gaat door de stuwing en de kosmische kennis van Christus.
Betekenis van de Eeuw van Christus
De Eeuw van Christus is de tijdsperiode waarin de Universiteit van Christus op aarde bekend wordt.
De artikelen ‘Universiteit van Christus’ en ‘Jezus Christus’ lichten toe dat Christus ruim tweeduizend jaar geleden zijn kosmische bewustzijn aan de mensheid niet kwijt kon.
Hij werd al vermoord voor het weinige dat Hij heeft kunnen zeggen.
Daarom moest Hij zijn boodschap beperken tot de kern: Heb elkander lief.
Pas in de twintigste eeuw heeft Hij zijn kosmische kennis op aarde kunnen brengen.
Toen hebben zijn leerlingen, de meesters van zijn Universiteit, via Jozef Rulof de kosmologie doorgegeven.
Daarin wordt de volledige kosmische evolutie gevolgd die wij als ziel door vele reïncarnaties beleven.
Het artikel ‘onze kosmische ziel’ geeft een overzicht van de artikelen die deze kosmische evolutie toelichten.
Het artikel ‘verklaring op zielsniveau’ licht toe dat de meesters in de kosmologie de werkelijkheid op zielsniveau hebben beschreven, dat is hoe zij zelf deze werkelijkheid ervaren en kennen.
God en de metafysische weg
De Eeuw van Christus kon pas in de twintigste eeuw beginnen omdat de mensheid toen het vereiste niveau van bewustzijn en gevoelsgraad had bereikt.
Daardoor werd een medium als Jozef Rulof niet meer op de kerkse brandstapel gezet.
De macht van de kerk was niet zo groot meer dat zij deze verruiming van de geestelijk-wetenschappelijke kennis kon tegenhouden.
Daarnaast waren er toen voldoende fundamenten gelegd om de kosmologie te begrijpen.
De wetenschap had de Bijbel al op belangrijke punten gecorrigeerd, en de kerkelijke vertelsels hadden minder vat op het vrije denken.
Grote denkers als Socrates, Plato, Aristoteles, Boeddha, Ramakrishna, Annie Besant, Madame Blavatsky, Mary Baker Eddy, Rudolf Steiner, Schopenhauer, Immanuel Kant, Galilei, Paulus, Jesaja, Daniël en vele anderen hadden elk in hun eigen tijd hun beste krachten al gegeven voor de opbouw van de Universiteit van Christus op aarde.
De meesters hadden God gebracht via Mozes en de profeten, en Christus had het godsbeeld verruimd naar een Vader van Liefde.
De eerste priester-magiër was geïnspireerd om leven en dood te onderzoeken, en via het oude Egypte en de ingewijden uit het Oosten hadden de meesters die metafysische lijn verder kunnen ontwikkelen.
Door al die ontwikkelingen kon men in de twintigste eeuw veel meer begrijpen dan de apostelen van Christus in hun tijd.
Evolutie van de mensheid
Het artikel ‘evolutie van de mensheid’ licht toe dat de Eeuw van Christus pas kon beginnen toen de periode van de wereldoorlogen ten einde liep.
Terwijl de enkeling zijn gevoelsgraad kan verhogen door het leven te dienen en zijn lagere karaktereigenschappen los te laten, leert de massa vooral door de ellende van een oorlog hoe het niet moet.
Door de Tweede Wereldoorlog was de meerderheid van de mensen op aarde zover gekomen dat ze geen oorlog meer wilden beginnen, waardoor de wereldvrede niet meer door een wereldoorlog bedreigd zou worden.
Hierdoor kunnen de boeken van Jozef Rulof op aarde blijven, en is de kosmologie niet tevergeefs gebracht.
De meesters kunnen nu ook definitief toewerken naar hogere technologie die niet meer voor oorlogsdoeleinden gebruikt zal worden.
In de Eeuw van Christus zullen ze uitvindingen op aarde brengen die het bewustzijn en het geluk van alle mensen op aarde zullen verhogen, wat toegelicht wordt in de artikelen ‘ultiem genezingsinstrument’ en ‘directe-stemapparaat’.
Christus in ‘De Kosmologie van Jozef Rulof’
Door de boekenreeks ‘De Kosmologie van Jozef Rulof’ plaatsten de meesters de pilaren voor de Universiteit van Christus.
De kosmische reizen die de meesters met Jozef maakten, werden gevolgd en begeleid door Christus, die wilde dat ze deze reizen begonnen.
Dit was de wederkomst van Christus, via de meesters.
Christus sprak weer tot de mensheid en gaf zijn kennis door via de meesters.
Nadat Jozef en zijn meesters alle kosmische levensgraden hadden bereisd, kwamen ze aan in het Al waar Christus leeft.
Hij gaf hun daar de opdracht zijn Alwijsheid op aarde te brengen, zodat wij zijn en onze kosmische ziel leren kennen.
Christus toonde hun zijn levens en liet hun zien dat Hij al in de vroege oertijd op aarde had geleefd.
Christus had in zijn leven als Jezus al voorspeld dat er na hem mensen gingen komen die meer zouden verklaren dan Hij.
In de Eeuw van Christus is die tijd eindelijk aangebroken, door Jozef Rulof als kosmisch instrument van de Universiteit van Christus.
Dit is de eerste maal in de menselijke geschiedenis dat de Universiteit zo zuiver haar kennis op aarde kon brengen.
Zo konden Christus en de meesters nu ook het begin van hun leerschool brengen als gids voor de verruiming van ons bewustzijn en onze liefde.
Fundamenten voor de nabije toekomst
Toch wist Jozef Rulof dat zijn kosmologie de wereld niet zou overtuigen.
De massa is nog niet toe aan verklaringen op zielsniveau.
Deze wijsheid is de mensheid drie eeuwen vooruit.
Waarom is de kosmologie dan nu al op aarde gebracht?
De meesters hebben hierdoor fundamenten gelegd voor hún toekomst.
Wanneer zij straks het directe-stemapparaat op aarde brengen, kunnen ze naar de boeken van Jozef Rulof verwijzen.
Dan ziet de wereld dat de meesters niet uit het niets komen, maar dat hun wijsheid voordien al op aarde gebracht werd, met een vast doel.
Het zal dan vele ogen openen voor de verreikende blik waarmee de hoogste meesters van de Universiteit van Christus sinds de oertijd de mensheid naar een hogere bewustwording stuwen.
Daarom leven we nu in de meest ontzagwekkende tijd die ooit op aarde beleefd zal worden.
De meesters hebben door de kosmologie fundamenten gelegd voor weldra, maar ook voor de toekomstige mens over tien miljoen jaar.
De ruimtelijke kennis van onze kosmische ziel is een levensgids voor de mens van alle toekomende tijden.
Hoger gaan dan deze kennis is niet mogelijk omdat de kosmologie afgestemd is op het kosmische bewustzijn van de vierde lichtsfeer.
Wat er nu van op aarde is, is echter nog maar een klein begin.
De vijf boeken van ‘De Kosmologie van Jozef Rulof’ zijn slechts kruimels in vergelijking met de kosmische kennis van de meesters.
Méér was echter niet nodig, als voorbereiding op de nabije toekomst.
Zodra ze via het directe-stemapparaat de volgende duizend boeken van de kosmologie kunnen dicteren, krijgt de wereld het vervolg van de taak van Jozef Rulof en zijn meesters te zien.
Dan zetten zij hun missie voor de Universiteit van Christus voort, zonder de beperking van een menselijk medium.
Het technische medium zal onuitputtelijk zijn.
Wandeling naar de eerste lichtsfeer
De Eeuw van Christus duurt langer dan honderd jaar.
Het is de hele tijdsperiode waarin de mensheid haar gevoelsgraad verhoogt naar de eerste lichtsfeer.
Het artikel ‘evolutie van de mensheid’ geeft aan dat zij door de Tweede Wereldoorlog tot het gevoelsniveau was gekomen dat overeenstemt met het schemerland in het hiernamaals.
Het artikel ‘schemerland’ geeft een beeld van deze sfeer, waarin het schemerachtige licht het ontwakende gevoelsleven vertegenwoordigt.
Het artikel ‘eerste lichtsfeer’ schetst een beeld waar de mensheid naartoe wandelt.
In schemerland blijft de wereldvrede overeind, de meeste mensen willen al in vrede met elkaar leven.
Maar ze kennen hun kosmische ziel nog niet, velen weten niet eens dat er reïncarnatie is.
De massa is nog gericht op het stoffelijke leven en op de eigenliefde.
Het artikel ‘graden van liefde’ licht toe dat de universele liefde hoger staat dan de eigenliefde.
Om te komen tot de universele liefde van de lichtsferen dient de gerichtheid op de stof omgezet te worden in belangstelling voor het geestelijke leven.
Om daartoe te komen, inspireren de meesters vele mensen om het geestelijk maatschappelijk bewustzijn te verhogen.
De mens wordt zich dan meer bewust van de samenleving en hoe men daarin de medemens respecteert en helpt indien nodig.
Alleen in een liefdevolle samenleving kan iedereen gelukkig worden.
De Eeuw van Christus is ook een tijdsperiode van technische wonderen.
De meesters zorgen dat het leven veraangenaamt, zodat men tijd krijgt om aan geestelijke bewustwording te werken.
Wetenschap en techniek gaan stap voor stap in de richting van de technische wonderen die de mensheid zullen vooruithelpen en voor het geluk van alle mensen zullen zorgen.
Voor de bewoners van het hiernamaals is het onderscheid tussen het schemerland en de eerste lichtsfeer duidelijk te zien.
Wanneer zij zich in de eerste lichtsfeer bevinden en daar aards stoffelijk gaan denken, dan verwaast de lichtsfeer en vinden ze zich even later terug in het schemerland of op de aarde.
Het aardse denken trekt hen terug naar de stoffelijke toestand.
Velen die dit voor de eerste maal meemaakten dachten dat ze uit het paradijs van de eerste lichtsfeer verdreven waren.
Tot ze beseften dat ze dat zelf veroorzaakt hadden, door niet meer in harmonie te zijn met de eerste sfeer van lichtvol en geestelijk denken.
Geestelijk denken staat los van de stoffelijke materie.
In de eerste lichtsfeer voelt men het leven dat alles voortstuwt.
Men heeft lief alles wat leeft, en helpt waar men kan.
Het vereist het ver weg blijven van alles wat met leugen en bedrog te maken heeft, laat staan met haat en geweld.
Om hiertoe te komen is het nodig om elke gedachte te wikken en te wegen vooraleer we die vertolken.
Als we met elke gedachte waarheid vertolken, zijn we in harmonie met de geestelijke werkelijkheid waarin we leven.
Vooral op aarde is de strijd te beleven, om zich vrij te maken van elke eigenliefde.
Het is nu nog een grote kunst om zich individueel verder te brengen naar de universele liefde en het geestelijke bewustzijn.
Wanneer straks de hele mensheid de eerste lichtsfeer heeft bereikt, is het geen kunst meer, omdat de samenleving dan iedereen hierbij ten volle ondersteunt.
Die toekomst wordt beschreven in het artikel ‘lichtende toekomst’.
