---

Zo ik u een duidelijk antwoord wil geven op dit onmetelijke en voor de aardse wetenschap onverklaarbare gebeuren, moet ik u voeren door de duizenden wetten en levensmogelijkheden van de ziel.

U, geleerde, weet daar niet van, doordat uw begrippen zich strak aan de aarde houden en niet willen opklimmen naar het universele leven achter de dood, waardoor wij, hemelingen, ons kosmisch bewustzijn ontvingen.

Gij moet in de allereerste plaats aanvaarden, dat de ziel als mens alleen door telkens terug te keren naar de aarde tot een hogere staat kan evolueren.

Doordat dit zo is, kon de miskraam ontstaan.

In zijn ontwikkeling verloor de mens zich, hij deed kwaad en bezoedelde zo de Goddelijke, harmonisch geschapen wetten en zichzelf.

Bij de ziel, die met God in harmonie is, kán geen miskraam optreden.

De chaos, die de mens door zijn kwaad aanrichtte, voert ons tot de psychopathie.

Al uw psychopaten, aardse dokter, zijn mensen, die de Goddelijke wetten veelvuldig overtraden, door hun haat, hun wreedheid, hun moord, hun hartstochten.

Zij liggen na de stoffelijke dood neer in de laagste, door henzelf opgebouwde hellen.

Maar ook zij moeten volmaakt naar God terug, want deze kan, zonder zichzelf schade te berokkenen, geen van Zijn delen verloren laten gaan.

Hoe zouden zij nu naar hun Schepper kunnen evolueren, als zij niet telkens weer de gelegenheid kregen nieuwe ervaringen op te doen om daardoor aan liefde en bewustzijn te winnen?

God stuurt hen dus in Zijn wijze bestiering terug naar het aardse leven.

De bruutheid, die deze zielen evenwel nog eigen is, overheerst het natuurlijke proces in de moeder en scheurt het tere, nog maar half verstoffelijkte cellenweefsel vaneen, waarna de vloeiingen beginnen en gij de miskraam te aanvaarden hebt.

Gij kunt om dit te voorkomen de moeder middelen voorschrijven, maar zij zullen en kúnnen nu niet helpen, daar gij voor de eigen onherroepelijke wetten van het kind staat.

Dit keert nu terug naar het astrale bestaan, maar straks wordt het opnieuw en opnieuw door de moeder aangetrokken, zó lang tot het innerlijke leven gereed is om de stoffelijke wetten voort te zetten.

Nu pas kan de normale geboorte volgen.

Desondanks wordt het kind als psychopaat, als achterlijk wezen dus, ontvangen, wat duidt op zijn lage, nog dierlijke afstemming.

Het overschrijden van de Goddelijke wetten hebt gij tijdens uw laatste oorlog kunnen waarnemen.

Miljoenen mensen leefden zich uit en al deze mensen zullen terugkeren en de psychopatische levensgraad moeten aanvaarden, allen zullen zeven en meerdere miskramen tot stand brengen, vooraleer ze in harmonie zijn met het stoffelijke leven en de wetten voor het vader- en moederschap.

Indien het mogelijk was, zou de moeder negenenveertig maal tijdens haar leven de verschrikking van een miskraam moeten doorstaan.

Opdat gij u echter anders in deze materie zou verliezen, behandel ik hier slechts de zeven bestaande levensgraden.

Wij weten echter, dat de ziel, komend uit haar diepste disharmonische graad ook door de zes maal zeven overgangsstadia van de normale, stoffelijke geboorte moet.

Dat één moeder dit aantal miskramen niet beleven kan, weten wij, zoals gezegd, ook.

Hierin wordt zij nu ten behoeve van het disharmonische zieleleven door miljoenen moeders geholpen.

Als dit machtige gebeuren u, dokter, een gekkenhuis lijkt, dan komt dit, doordat gij de onmetelijkheid en de kosmische vermogens van de menselijke ziel niet of niet ten volle kent!

De ziel als mens moet dus door al die misgeboorten heen, voordat zij haar natuurlijke geboorte weer in eigen handen heeft.

Elke moord, mijn waarde dokter, is voor de mens tevens één misgeboorte.

Denkt u met het beeld van de oorlog nu eens in, voor hoeveel gevallen van ontijdige geboorten gij in de toekomst nog zult komen te staan, een geestelijke en stoffelijke chaos, waaraan gij, hoe graag ook, niets kunt veranderen.

Maar ik herhaal, miljoenen moeders zorgen ervoor dat zij eens geheel oplost.

Zij behoeven met de psychopatische levens niets hebben uit te staan, zij zijn gereed voor het hoogste moederschap en willen, overtuigd van haar universele staat, dienen.

Zij wensen met inzet van hun lichaam, hun liefde en hun kracht, keer op keer te doen wat hun God in het oneindige deed, levend in het heilige weten, dat zij tijdens hun zwangerschap deze Goddelijke scheppingsdaad in hun graad opnieuw verrichtten.

Nu onderscheiden wij nog de onbewuste en de bewuste miskraam.

De onbewuste toonde ik u hierboven aan; de bewuste wil ik u thans verklaren.

Het leven van ons, hemelingen, is geheel gewijd aan de studie, of had gij u dit anders ingedacht?

Met heel onze persoonlijkheid zijn we bezig dóór te dringen tot de wetten, graden en toestanden, die het Goddelijke heelal regeren, om daardoor dichter tot onze Schepper te komen.

Wij willen deze wetten niet alleen zien, maar ook ondergaan.

Als dit verlangen in ons op honderd procent is gekomen, schenkt God ons deze genade.

Zo zal de ziel, die de verdichting en de uitdijing van de stoffelijke geboortewetten wenst te beleven, van Hem de mogelijkheid ontvangen om weer als kind in de moeder op te groeien, zo lang, tot dit unieke proces in zijn totaal bewust beleefd is, waarna de ziel de moeder verlaat, haar dankend voor de gelegenheid, die zij haar in haar liefde schonk, een dankbaarheid, die deze moeder straks in het leven na de dood als een hemel zo onmetelijk voor zich zal zien.

Zo, door deze mogelijkheid, winnen wij én de aardse moeder aan kosmisch bewustzijn!

Vindt u het vreemd of onlogisch?

Of gaan uw ogen open en komt er vreugde in u, nu ge een glimp ontvangt van de goddelijke realiteitswetten?

Voelt gij aan, wat u en uw psycholoog nog te leren hebben?

Ik zou door willen gaan met u de waarheden te geven van de natuur, waarvan wij de miljoenen levensgraden leerden kennen en bezitten.

Ik zou u nog willen verklaren of het kind dan wel de moeder zelf verantwoordelijk is voor de disharmonie.

Hoe vele moeders toch zijn er, die hun kind niet wensen en het voor of na de geboorte doden.

God laat toe, dat zij Hem Zijn heilig geschenk terug in Zijn gelaat slingert.

Elke mens, ook wij hemelingen, deden dit eens in onze beperktheid, ons onverstand, om dan te beleven hoe ontzaglijk Zijn liefde is, die ons de gelegenheid gaf, zó lang het moederschap te ondergaan, tot wij de genade ervan gingen inzien.

Welke miskraam, welke moeder is nu bewust of onbewust?

Gij voelt u verplaatst in een doolhof, waar uw wetenschap u niet uit helpt.

Pas wanneer gij over uw kist durft zien en u ontvankelijk toont voor de wijsheid uit het leven na de dood, waar uw vaders en moeders, uw vrienden zich met u zoeken te verbinden om hun daar opgedane wijsheid aan u mee te delen, eerst wanneer gij uw onmacht aanvaardt, zult gij waarlijk geleerden zijn, en noch de miskraam, noch andere disharmonische verschijnselen langer als benauwende problemen ondergaan!

Meester Zelanus