Aan de garage was ik reeds begonnen om Jeus gedachten en gevoelens te geven voor het schrijven.

Wij lieten hem daar kladderen, vellen vol, om zijn leven en persoonlijkheid daar op in te stellen, zijn geest voor het schrijven gevoelig te maken.

Nu heeft hij reeds een wereld van wijsheid ontvangen en mogen beleven en toen hij in zijn organisme ontwaakte, wist hij precies waar hij was geweest, Jeus bleef immers bewust wakker achter de kist.

Niets is er van zijn reis verloren gegaan, hij heeft de graden van slaap overwonnen, de „Grote Vleugelen” zijn in zijn bezit.

Hij geeft zijn meester, nu hij in zijn organisme ontwaakt:

„Ik dank u, mijn meester, het was geweldig.”

Voor de crematie is hij op de dag uitgetreden, de rest tijdens zijn nachtelijke uren.

Hij zegt tegen de Wienerin:

„Nu word ik een schrijver.”

„Wat zeg je?”

„Ik word ’n schrijver.”

Ja, is dat wat, Crisje?

Jan Lemmekus, wij beginnen.

Jeus heeft duizenden bewijzen beleefd, zal hij daar nu aan twijfelen?

Maar het is me nogal wat.

Toen hij vijf jaar was, heeft hij deze voorspelling de wereld ingestuurd.

Anneke Hosman en de andere vriendjes, weten het, zij kunnen er nu over vertellen.

Deze voorspelling wordt bewaarheid!

Zo legde meester Alcar voor zevenentwintig jaar terug reeds de eerste fundamenten voor dit gebeuren.

Ook soms telepathie?

Hiervan wist Jeus als kind niets af, deze gedachten werden hem gegeven.

Dat hij een geestelijk schrijver zou worden, is een apart wonder, wie heeft dit, wie bezit deze gaven?

„Van eiges, het is me nog al wat”, krijgt ze eerst te horen en dan komt zijn antwoord: „Ik gaot later boe’ke schrie’ve!”

Nu stellen wij hem voor het moeilijkste, voor ons het gemakkelijkste, namelijk, wij willen direct op de machine beginnen.

Immers, de pen is een deel van uzelf, dat hebt u in handen, de machine niet en is moeilijker voor een schrijver, voor anderen weer het middel om zich vrij te kunnen concentreren buiten alles en iedere aanraking om, omdat de pen het gevoelsleven direct beïnvloedt, een middel is, dat direct reageert op uw gedachten, maar nog láng geen inspiratie kan zijn.

Omdat u dat van kind af geleerd en gedaan hebt, wordt u beïnvloed door uw pen als middel om te schrijven en willen wij nu voorkomen.

Jeus koopt dan ook zo’n ding van vijfentwintig gulden, ’n leuk oudje, waar hij geen raad mee weet, wij wel.

Hij heeft nog nooit achter zo’n ding gezeten.

U voelt het zeker, wij voeren hem juist verder van zijn eigen kennis en kunde weg, hoe minder hij weet, des te beter kunnen wij door hem werken.

U kent zijn jeugd, de tijd op school en wat hij in de maatschappij geleerd heeft, is niets, hij leerde niks, niets om thans te schrijven, van taal noch teken heeft hij verstand!

Hij kan het niet, weet het ook niet, hij heeft het niet geleerd en thans slaan wij zijn pen ook nog uit handen, hij mag niets voor zichzelf kunnen en is het moeilijkste voor hem, maar wordt het gemak voor ons, wij staan nu niet tegenover zijn stoffelijk geleerd bezit van uw wereld.

Hoe dat geschrijf ook in het begin is, doet er niets toe, wanneer meester Alcar het waarachtige occulte door Jeus kan vastleggen is dat álles, het geschaaf en geslijp voor de stof komt later.

Aan stijl en kunst wordt niet gedacht, dat komt later.

Als Jeus zou zeggen: ik „heef” de hellen gezien, dan is dat waarachtig, maar voor uw oren klinkt het, dat de „Gelderse Achterhoek” tot uw leven praat, maar is voor ons waarheid, doch nu komt het eropaan te schaven en te slijpen en ook dat zal gebeuren.

Jeus krijgt dus geen onderricht van de aarde, hij mag zich geen onderwijs laten geven, wij lopen ons dan te pletter ten opzichte van wat hij heeft geleerd, en wil zeggen; hij denkt, hij doet iets voor zichzelf en hij mag niet denken, niets voor zichzelf doen, wij doen dat dóór hém, wij denken door hem, zijn leven, en is het machtigste wat er is.

Dat hebben geen Boeddha, Krishnamurti en Ramakrishna gewild, niet aanvaard, omdat zij het zélf wilden zijn!

Maar hierdoor zult gij zien, gaat juist Jeus verder en dieper en is thans ten opzichte van de Goddelijke wetten een bruikbaar instrument!!

Doordat Jeus afhankelijk is van zijn meester, hij alles krijgt, is hij tevens het grote wonder, het instrument voor de Eeuw van Christus en Zijn Universiteit!

Het innerlijke leven van dit medium is als dat van uw kind, hoe kinderlijker des te beter voor ons en het geestelijke contact.

We maken nu gebruik van een taal, die tot zijn leven behoort en zijn hart verwarmt, de taal van zijn eigen gevoelsleven, want ook hierin volgen wij de natuurlijke wetten op, om te voorkomen, dat hij in de sferen gestoord wordt, doordat ik zijn vijfentwintig procent levensgevoel te sterk beïnvloed.

We scheppen er geen behagen in – zoals het oude Egypte wel deed – om de taal stoffelijk diep te maken, wij spreken in een eenvoudige taal tot het ongeschoolde kind van God en tot u als intellectueel, want de stof is toch reeds diep genoeg.

Onze mediums hebben zich in vorige levens de gevoelsgraad van thans eigen gemaakt, hierdoor is het mogelijk voor ons hen als instrumenten te gebruiken.

Ons gaat het om het schrijven, want wij bereiken u erdoor, daar we weten, dat ge toch niet door de astrale kunst zult ontwaken.

Wanneer dit schrijven een aanvang neemt is uw bewustzijn voor vijfenzeventig procent uitgeschakeld, omdat u zelf vijfentwintig nodig heeft om uw lichaam te voeden en in werking te houden.

Door uw organisme wordt er nu geschreven, maar u bent nog altijd één met uw kleed en blijft op kracht, omdat wij eigenlijk buiten uw aardse verbinding staan.

Toch moeten wij al die stoffelijke stelsels van u overnemen en beheersen, erdoor werken; we denken en we voelen door uw organisme en leggen vast wat wij aan u willen doorgeven.

In deze toestand komen we tot grote hoogten en kunnen nu alles bereiken.

Vanmiddag hebben wij twintig pagina’s geschreven en het ging vanzelf, stoornissen, ook geen V2’s – zijn er niet.

Ook al vliegen die raketten over ons leven heen, ze storen ons niet meer, wij schrijven verder, wij zijn door de meesters volkomen afgesloten, doch deze ontwikkeling heeft vijftien jaar geduurd!